Vierentwintig verdrietige, nee blije kinderen kwamen op de Kliederkerk om het samen over verdriet te hebben. Verdriet is het thema van deze Kliederkerk na Boos en Bang. Bij binnenkomst mocht je op de tas bij de emoticons van verdriet en bang kleuren en erop tekenen. Ook de verdrietige emoticons op het tekenpapier werden ingekleurd. Dat je bij verdriet ook dankbaar kunt zijn voor mooie dingen hoorden we in het lied van Marcel & Lydia Zimmer `Dankbaar`. We dansten op het Kliederkerklied van Trinity. Bij verdriet horen tranen, wie huilt er het eerst? In groepjes gingen we uien snijden. Binnen een minuut kwamen de eerste tranen, bij anderen prikte het erg in de ogen. Enkelen waren er immuun voor. In leeftijdsgroepjes gingen we erover praten, waar word je verdrietig van? Wat doe je dan? Durf je erover te praten en met wie? Wat geeft troost als je verdrietig bent? Heb je een schuilplekje? Op een briefje schreven ze waar ze verdrietig van worden. De jongere kinderen zijn al snel uitgepraat en mochten rennen naar de emoticon blij of verdrietig, word je van regen blij/verdrietig enz. Na al dat verdriet werd het tijd voor troost. Het team bestond uit drie groepen, een groep ging op onderzoek uit en vond op het schoolplein een verdrietig persoon met mondkapje. Het was hun taak uit te zoeken wat er aan de hand was en wat troost kon bieden. Met de walkie talkie communiceerden ze met de groep bij de troosttafel. Bij het zien van bloed was het nogal duidelijk dat een pleister/verband troost zou geven. Dit werd dan door de ren-groep gebracht. Als het mondkapje afging was de persoon getroost. Maar bij een gebroken hart was het moeilijker werd de persoon getroost door bloemen of taart? De ren-groep had het er druk mee. Binnen werd intussen een dobbelspel gespeeld, de dobbelsteen bepaalde of je een snoepje of een druif mocht pakken of niks en mocht je het opeten of weggeven. Sommige kinderen kregen niets, anderen zaten vol met snoep. Van klei maakten we een kruikje waarin je briefje met verdriet kwam. Hoe groot is je verdriet, hoeveel druppels water mag je in het kruikje doen. Dat oma tijdens corona geen bezoek kreeg was duidelijk meer druppen verdriet dan dat je nieuwe broek stuk ging. Maar als je verdriet zo groot is dat je geen troost wilt omdat toch niemand het begrijpt. Wat doe je dan met je verdriet? Hannah ging met haar verdriet naar het huis van God. David zei dat God zijn tranen in een kruik bewaarde, dat God zijn verdriet in Zijn boek had geschreven. Jaïrus ging met zijn verdriet naar Jezus. Op een dag als Jezus terugkomt dan zal Hij al je tranen drogen, dan zal Hij alles nieuw maken. We luisterden naar het lied `Alles wordt nieuw`. Dat God bij je is, kregen de kinderen in de zegen mee. De uien die tranen brachten werden buiten met de hamburgers gebakken en zo was er voor iedereen een broodje `Hemelburger`.
