De afgelopen dagen heb ik de documentaire ’De kinderen van Ruinerwold’ gekeken. U kunt het zich vast nog wel herinneren: Ruinerwold wordt wereldnieuws als blijkt dat er in een boerderij jarenlang een gezin in het geheim en ongeregi-streerd leeft. De oudste kinderen doen in deze documentaire hun verhaal. Misschien heeft u ook enkele afleveringen van de documentaire gezien. Ik heb met heel veel verbazing en ongeloof naar de beelden gekeken. Wat gebeurt hier? Hoe is dit mogelijk in ons land, op een half uur rijden van ons dorp?
Tegelijkertijd vind ik de kinderen enorm dapper. Dapper, omdat ze over de meest intieme en kwetsbare dingen uit hun vroegere jeugd durven te spreken. Mijn gedachten gaan ook uit naar de jongste kinderen, die niet in beeld worden gebracht. Wat zullen zij in die weggestopte kamertjes voor leven hebben gehad?
Welk perspectief hadden ze? Zouden ze ook wel eens gedroomd hebben over later, over hun toekomst, wat ze wilden worden? Of zouden deze kinderen niet dromen en fantaseren, omdat ze geen weet hebben van de wereld buiten de muren van de boerderij? Omdat ze simpelweg niet meer kennen dan hun familie, de dieren en de boerderij?
Deze vragen brachten mij bij de spaaractie van de 40-dagentijd. De afgelopen weken hebben we als gemeente heel veel (!) geld ingezameld voor het goede doel ‘Stop kinderarbeid in de Micamijnen’. De kinderen in India werken lange dagen onder de meest erbarmelijke omstandigheden. Ze krijgen slecht betaald, maar kunnen niet anders.
De situatie is uitzichtloos. Zouden deze kinderen dromen van een ander leven? Zouden zij fantaseren over wat ze willen worden?
In de Bijbel komen op verschillende momenten dromen voor. We kennen allemaal Jozef die aan de farao uitlegde wat zijn dromen betekenden. God kon mensen waarschuwen, of bemoedigen via dromen. Wellicht heeft u dat zelf ook eens mogen ervaren. Het lijkt me heel bijzonder.
Ik hoop dat God de kinderen uit Ruinerwold, maar zeker ook de kinderen uit de Micamijnen heeft kunnen bereiken en bemoedigen via dromen. Toekomstdromen, waarin de kinderen zijn wie ze willen zijn.
We hebben als gemeente Tjalleberd – De Knipe al een mooie stap gezet in de richting van die betere toekomst. Bedankt allemaal daarvoor!
Marlon Lenstra
