Wat neem je mee?

Op het moment dat ik dit stukje schrijf wordt er in het nieuws gesproken over oplopende besmettingscijfers, uitgestelde operaties en een dreigende lockdown. Wanneer u dit leest zijn we weer anderhalve week verder, maar ik vrees dat het er dan niet veel rooskleuriger uit zal zien. Zijn we nu terug bij af? Dat is wel het gevoel dat mij bekruipt, maar zo aan het begin van de Advent wil ik daar helemaal niet aan. Kan het niet anders?

De vorige maand zijn we in onze gemeente druk geweest met de vraag: ‘Wat neem je mee?’ Het was het thema van ons groothuisbezoek. We wilden met elkaar op een positieve manier terugzien op anderhalf jaar leven met beperkingen, om daar toch nog iets uit te halen wat ons leven verrijkt heeft. En warempel: iedereen wist daar wel iets van te vertellen. Eén had leren koken. Een ander was voor het eerst in haar leven echt boeken gaan lezen. Weer een ander herinnerde zich de kaartenactie en de zorg voor elkaar. En nog weer een ander herinnerde zich hoe hij plotseling getroost werd door de gedachte dat God nooit ver weg is. Het waren allemaal bijzondere verhalen. Natuurlijk hebben diezelfde mensen ook wel eens gebaald. Of ze hebben werkelijk in angst gezeten om één die hen lief was. Maar we zochten naar iets goeds om mee te nemen naar het gewone leven waar we allemaal zo naar uitzien.

Nu het erop gaat lijken dat alles weer van voor af aan begint, is dat wel even omschakelen. Dat huisbezoek kwam iets te vroeg, dacht ik zelfs. Of kunnen we er juist nu iets mee doen? We moeten dan wel echt terug naar af. We moeten weer op zoek naar nieuwe mogelijkheden en activiteiten. We moeten terug naar het gevoel van saamhorigheid. We moeten terug naar het zorg hebben voor elkaar. En waarom niet?

De Evangelist Lucas gaat er ook eens goed voor zitten om alles nog eens keurig van voor af aan op papier te zetten. Dat lijkt een herhalingsoefening maar is het niet. Hij wil het anders doen. Anderen hebben het ook al wel gedaan, en lang niet zo verkeerd. En toch wil hij het nu ook proberen. Hij is alles nog eens grondig nagegaan en heeft er zijn verhaal van gemaakt: zo is het geweest! En dan begint hij over de priester Zacharias en zijn vrouw Elisabeth en over de engel Gabriël en het meisje Maria. Hij wil het zo vertellen dat het betrouwbaar is, dat het je vaste grond onder de voeten geeft. En dan wordt het licht. Het wordt steeds lichter. Terwijl het buiten juist steeds donkerder wordt, zien we in de Kerk elke zondag weer één licht erbij.

Het maakt nogal wat uit hoe je een verhaal vertelt. Dat merkten we op groothuisbezoek, dat zie je aan de verschillen tussen Lucas en anderen die hetzelfde verhaal vertellen. En dat zien we nu ook weer in het nieuws. De één wordt boos, de ander angstig en een derde doet weer boodschappen voor de buren. Het kan allemaal.

Terug naar af is niet alleen terug in lockdown. Het is ook terug naar nieuwe ideeën, creativiteit en boven alles: zorg voor elkaar.

Houd moed, heb lief!

ds. Riemer Praamsma